Column: Daniël
Tim Kallenbach is Consulent Onderwijsondersteuning Zieke Leerlingen en geeft les aan kinderen in het Emma Kinderziekenhuis.
“Is het echt waar dat het kikkers kan regenen?” Ik heb Daniël net een uur rekenles gegeven, maar hij wilde graag als afsluiter nog wat vragen aan mij stellen. We zoeken het samen op en ik leg hem uit dat als een windhoos over meren, beken en rivieren trekt, kikkers kunnen worden opgezogen en het verderop, als de hoos in kracht afneemt, inderdaad kikkers kan regenen.
“Ok, grappig”, zegt Daniël, “en hoeveel verdien je per maand”. Hij is teleurgesteld als ik hem dat niet wil vertellen.
De 16-jarige Daniël is een van de leerlingen die elke week een paar uur gedialyseerd moet worden op de afdeling Kinderdialyse. Hierdoor mist hij een dag school. Daarom krijgt hij in het ziekenhuis ondersteuning bij zijn schoolwerk. Aan bed.
Naast rekenen doen we natuurlijk ook andere vakken. Soms Nederlands, soms theorie detailhandel. Hierdoor is inmiddels ook mijn kennis van distributiecentra en artikelpresentatie een stuk groter geworden.
Uiteraard beantwoord ik ook zijn andere vragen. Als het kan. Vaak wil Daniël van alles weten over mijn leven. Of ik wel eens ruzie met m’n baas heb. En waarom ik in godsnaam met de fiets naar m’n werk ga terwijl ik ook een auto heb.
Ik stel Daniël ook vragen. Regelmatig vraag ik hoe het eigenlijk met hem gaat. “Gewoon”, zegt hij altijd, “goed”. Ondertussen help ik hem met het opplakken van een Emla-pleister. Deze zorgt voor een plaatselijke verdoving op de huid.
“Weet je nou al waar je later wil werken?”, vraag ik dan. “Nee, nog niet”, antwoordt hij, “maar een ding weet ik zeker. Ik ga nooit met de fiets.”
