‘Ik vind het mooi dat we ook aan haar kunnen laten zien waar ze die eerste weken heeft doorgebracht’

“Aan onze tijd in het Emma hebben we, ondanks dat dit de heftigste periode in ons leven was, hele warme herinneringen. Alles werd gedaan om niet alleen voor onze dochter te zorgen, maar ook om ons als ouders op de been te houden.”

Op 28 juni 2016 is Emma Joy met 36 weken geboren in het Emma Kinderziekenhuis. Meerdere weken hebben Simone en Marcel in het Emma doorgebracht met hun dochtertje. Tijdens deze periode heeft Marcel een bijzondere blog bijgehouden namens Emma. Nu, zes jaar later, delen zij hun ervaring over deze heftige periode en blikken we terug op deze bijzondere blog.

“Na een ingeleide bevalling werd Emma zichtbaar oké geboren. Helaas liep ze na enige minuten blauw aan en stopte ze met ademhalen. Veel heb ik hier niet van meegekregen, want ik was vrij zwak van de bevalling. Na drie dagen op de IC Neonatologie en diverse onderzoeken kwam er nieuws. Emma had in mijn buik een zware hersenbloeding gehad en ze wisten niet wat dat voor haar toekomst zou betekenen. Door deze bloedingen had ze epileptische aanvallen. Toen deze na een week onder controle waren, mocht Emma verhuizen naar de zuigelingen. Wij hadden ondertussen onze intrek genomen in het Ronald McDonaldhuis.”

 

 

20160630_094809

08-07-16: Een dag met een lach en een dag met een traan...

Ik ben verhuisd naar de 7e verdieping en heb een hele mooie kamer gekregen. Het is hier lekker rustig, daardoor kan ik lekker slapen. Ze hebben mijn infuus ook weggehaald en ik krijg nu mijn medicijn via mijn mondje. Ik heb nu dus twee handen vrij om de boel hier te slopen. Papa en mama kunnen daar alleen maar om lachen.  Een dag met een lach dus.

Verder gaf de dokter aan dat het hersenvocht niet goed wordt afgevoerd. Dit komt door de bloeding. Om dit weg te halen, moet er de komende dagen een ruggenprik bij mij worden gedaan. Op die manier kunnen ze dan het vocht aftappen. Ik heb de eerste net gehad en heb mij supergoed gehouden. Ik heb zelfs niet gehuild. Papa wel… Maar gelukkig heb ik een hele sterke mama die hem kon troosten. Een dag met een traan dus…

“Ik kan me nog heel goed een moment herinneren dat Emma zo’n 3,5 week oud was, de neuroloog vertelde ons dat ze nog twijfelde over het geven van de drain. Ze vertelde dat ze misschien nog wel door wilde gaan met de ruggenprikken. Dit zou betekenen dat Emma nog minimaal een maand zou moeten blijven. Die dag kon ik alleen nog maar huilen. ’s Avonds belde een van de vaste verpleegsters van Emma dat ze een plekje voor me bij de masseur had geregeld. Dat gebaar, speciaal op die dag, zal ik nooit meer vergeten, dan maak je echt het verschil voor iemand.”

20160729_140811

28-07-16: D-day...

Ondanks alle spannende verhalen heb ik stiekem wel een heel groot geheim… Ik durf het bijna niet te zeggen, maar als het goed gaat na de operatie… als de artsen blij zijn… alle papiertjes zijn getekend en ik spulletjes krijg van het ziekenhuis… dan mag ik dinsdag naar HUIS!!!!!!!! Dan ga ik voor het eerst de zon zien, wind voelen, vlinders zoeken en de katten aaien. Ik kan niet wachten. Willen jullie voor me duimen morgen?  Dan zie ik jullie daarna heel snel bij ons thuis.

 

20160704_100408

01-08-16: Emma 'Joy' Riding... 

Gisteren was de eerste dag van de rest van mijn leven. De meeste pijn was weg en de artsen vonden het goed dat ik weer draadloos werd. Dit gevoel van vrijheid hebben we dan ook op een heeeeeeeel speciale manier gevierd. De zuster had een goed idee. We mochten namelijk een stukje gaan rijden. En niet zomaar over de afdeling, maar lekker naar buiten. Ik ben dus gewoon voor de allereerste keer in mijn hele leven buiten geweest. Ik voelde de zon op mijn gezichtje en de wind door mijn kleine donshaartjes. En wat denk je… Er kwam gewoon een vlinder op de wagen zitten.

DSC02143

En hoe het nu met Emma is?

“Die noemen ze bij jullie de uitzondering, zo wonderbaarlijk goed is ze er doorheen gekomen. Ze is een kerngezond, liefdevol en pienter meisje, die, zoals ze zelf zegt, heel bijzonder is omdat zij een slangetje (haar drain) heeft en anderen niet. En ja, bijzonder is ze! Nog steeds komen we met plezier terug in het Emma en vind ik het mooi dat we het ook aan haar kunnen laten zien waar ze die eerste weken heeft doorgebracht.”

Deel dit artikel