Lieve post
“We kregen veel kaarten en cadeautjes, zowel van familie en vrienden als via het Emma, om ons een hart onder de riem te steken. Ontzettend lief natuurlijk!” vertelt Isabelle. “Tegelijk werden we ook verrast door de landelijke aandacht, want dit is ons werk. In het Emma Kinderziekenhuis maken we ook regelmatig ingrijpende gebeurtenissen mee, maar dat zien mensen niet op het journaal. Hieraan merk je dat deze situatie anders is, het hele land ziet nu wat er in het ziekenhuis gaande is.”
Emmely en Isabelle vertellen over het grote contrast met hun werk in het Emma: “Als kinderverpleegkundigen zijn we gewend te zorgen voor kinderen die wakker zijn. We communiceren heel veel in het Emma, met het kind zelf en ook met de ouders. Dat valt nu op in de zorg voor de coronapatiënten op de volwassenen ic. Wanneer je deze patiëntencategorie ziet, worden de nieuwsberichten keiharde realiteit. De meeste patiënten liggen op hun buik aan de beademing en zijn in slaap gebracht. Je kunt geen contact met ze maken, er is op de hele afdeling geen familie aanwezig. Het contrast kan haast niet groter.”
Tijdelijk nieuw team
Van orthopeed tot kinderarts, op de intensive care springen momenteel veel verschillende disciplines bij, al dan niet in hun eigen ‘normale’ functie. Ze worden allen even warm ontvangen om vervolgens als tijdelijk nieuw team samen de beste zorg te leveren. “Ik kon de spanning van de eerste dag vrij snel positief omdraaien door de teamspirit die ik voelde, omdat iedereen het echt samen doet”, zegt Emmely. “Ieders talent wordt benut, zo worden kinderartsen ingezet als vast contactpersoon voor de families thuis. Je realiseert je nu nog meer hoe vanzelfsprekend het is dat je normaal gesproken persoonlijk contact kunt maken met een patiënt en de familie.”
Terug in het Emma
Isabelle en Emmely zijn sinds vorige week weer terug in het Emma Kinderziekenhuis. “We hebben het Emma natuurlijk gemist, maar deze periode was als een leerzame stage op een andere afdeling. Het zal ons nog lang bijblijven. Deze tijd heeft onze leergierigheid nog meer aangewakkerd, we zijn ons beiden aan het oriënteren op verdere specialisering.”
Op de vraag of ze niet bang zijn voor besmettingsgevaar zijn de vriendinnen eensgezind, “Met alle beschermingsmiddelen voelen wij ons hier veiliger dan in de supermarkt.”