“Het Emma is een stukje van mij”

Revetha Collé beviel in 2016 van de tweeling Gyvan en Roshaun. Geboren met 26 weken, volgde voor de jongens een intensieve opnameperiode van in totaal vier maanden. Hoe kijkt moeder Revetha hierop terug? Welke impact had de 2,5 maand in het ziekenhuis op het gezin?

“In november begon het al behoorlijk te rommelen. Mijn man was op dat moment voor werk in Australië, dus het was een heel spannende tijd. In januari kwamen Gyvan en Roshaun ter wereld. Ze waren zo vroeg door een infectie. Waardoor die infectie kwam, weten ze nog steeds niet. De jongens zagen er haast alien-achtig uit, met van die grote, uitpuilende ogen. We konden daar ook om lachen, gelukkig maar. Ik vond het bijvoorbeeld ook heel grappig als ze op een wattenstokje een beetje moedermelk kregen. Het leek dan net alsof ze aan een lolly snuffelden, gemaakt van moedermelk.”

Dankbaar

“De periode in het ziekenhuis raakt me nog steeds. Ik had namelijk niet gedacht dat ze het zouden overleven, hoewel ik in mijn hart wist dat het goed zou komen. De artsen zeiden: “Je moet er over nadenken dat Gyvan het misschien niet overleeft.” De eerste twee weken deed hij amper iets en kreeg hij een heftige hersenbloeding. Zoiets geeft je een andere kijk op het leven; dit is belangrijk, de rest doet er niet toe. Je laat dingen ook veel sneller los.”

“Die hele periode in het Emma Kinderziekenhuis is ook gewoon echt van ons. De sterke herinneringen die mijn man Rajiv Ryan en ik hebben, hoe we ons voelden, hoe de jongens er in die periode aan toe waren… Het geluid, de geur van de IC Neonatologie. Als ik de afdeling bijvoorbeeld in een tv- programma zie, dan ruik ik het weer, alsof ik er weer ben. Het Emma is een stukje van mij.”

Gyvan en Roshaun

Couplet Care

“Ik lag twee weken op een andere afdeling, gescheiden van mijn jongens. Ik word er emotioneel van als ik hoor dat dat er straks in de nieuw te bouwen afdeling kamers komen waarbij moeder en kind bij elkaar kunnen verblijven, ook als de moeder zelf zorg nodig heeft (couplet care, red.). Ik weet hoe het voelt om gescheiden te zijn! Heel mooi dat er sowieso aparte kamers komen zodat je niet te veel van de zorgen van andere ouders meekrijgt.”

Familie foto
Foto: Hanna Heijt, Stichting Early Birds

Eigen taaltje

“De jongens hebben bijna geen gekke dingen aan hun vroeggeboorte over gehouden, alleen een kleine taalachterstand. Of dat komt door vroeggeboorte weten we niet. Ze krijgen nu logopedie en af en toe nog een controle. Ze hebben hun eigen taal en echt praten doen ze op gegeven moment toch wel. Ik maak me er niet druk om. Roshaun heeft wel een gaatje in zijn grote hartkamer. Ik wil niet dat hij wordt geopereerd want het zou ook kunnen dat dat dichtgroeit. We merken in elk geval dat hij er geen last van heeft. Gyvan heeft een lui oog. Ook hiervan weten ze niet zeker of dat door de vroeggeboorte komt. Waarschijnlijk wel, door de hersenbloeding die hij heeft gehad. Wat we trouwens nog wel zien is hun karakter van de tijd dat ze in de couveuse lagen. Toen al hielden ze de verpleegkundige de hele dag bezig. Was de ene stil, zette de andere een keel op. En dat doen ze nog steeds, echte handenbindertjes zijn het!”

Deel dit artikel