11 juni 2022

“Ik herkende mijn kind niet meer”

Jaarlijks krijgen meer dan 1000 kinderen de diagnose anorexia. Een complexe ziekte met een grote impact op het hele gezin. Ook moeder Sascha kwam in deze rollercoaster terecht toen haar 11-jarige zoon Joep de diagnose anorexia kreeg. Wij spraken kinderarts Annemarie van Bellegem en moeder Sascha over deze ziekte.

Kinderarts Annemarie van Bellegem is gespecialiseerd in eetstoornisproblematiek en vertelt hoe anorexia werkt: “Kinderen met anorexia ontwikkelen twee gedachtestromen: een gezonde gedachtestroom en een zieke. Ze reageren anders op hongergevoel dan mensen zonder anorexia: ze krijgen juist een beloning wanneer ze niet eten en ervaren angst wanneer ze wel eten. Daarnaast schatten ze zichzelf dikker in dan ze in werkelijkheid zijn.”

Joep ging zich anders gedragen

In december 2019 merkt moeder Sascha op dat Joep zich anders ging gedragen. “Hij ging steeds vaker voor de verwarming staan en hij was wat afwezig. Ik weet nog goed dat we kerst gingen vieren en dat ik als moeder wist dat er iets niet pluis was, maar je weet niet wat. Mijn man is met hem naar de huisarts gegaan, toen werd gedacht aan obstipatie en hebben we medicatie gekregen om de stoelgang op gang te brengen. In het nieuwe jaar hield het aan en ben ik naar de huisarts gegaan en heb ik verteld dat het helemaal niet klopt. De arts-assistent begon toen allerlei vragen te stellen waarop ik zei dat ik alle antwoorden niet had, maar dat ik mijn kind niet meer herkende. Ze was gealarmeerd door mij en de dag erna zat ik bij de kinderarts in Haarlem.”

“Er zijn drie criteria voor anorexia: ondertemperatuur, hartslag en gewicht. Dit is meteen gecheckt en toen werd geconstateerd dat hij echt ondergewicht had voor zijn leeftijd en lengte. Toen heeft de kinderarts een vermoeden geuit dat het met anorexia te maken kon hebben en werd er kordaat ingegrepen. Vanaf dat moment is het balletje gaan rollen en moest hij iedere week op controle komen. Dit leverde veel verzet op en toen heb ik gezegd: je bent echt ziek.”

“De kinderarts in Haarlem heeft ons doorverwezen naar Annemarie van Bellegem en haar team in het Emma Kinderziekenhuis. Dit traject was heel fysiek en het werd iets stabieler. Dat liep allemaal en toen zijn we terecht gekomen bij Levvel. Dat was ook heel fijn en ze luisterde ook naar ons als ouders. Joep heeft veel online afspraken gehad waar hij bijvoorbeeld tekeningen moest maken over wat hij voelde. Er werd echt een band opgebouwd zodat hij ging vertellen wat hij voelde en meemaakte. We zijn heel goed geholpen.”

Veerkrachtig

“Hij heeft zelf de veerkracht gehad om er weer bovenop te komen en hij kan er ook goed over praten. Je hoort vaak dat eten nog een gevoeligheid blijft, maar dat is bij hem helemaal geen ding meer. Je weet nooit wat er gaat gebeuren, maar het is bekend terrein voor hem, dus ik denk dat de kans klein is dat het in de toekomst weer fout gaat. Het is zo belangrijk om dit preventief eerder op te kunnen merken om in te kunnen grijpen, dat het zou bijdragen als het iets bekender zou zijn.“

De echte namen van Sascha en Joep zijn bekend bij Stichting Steun Emma Kinderziekenhuis.